Het Poeder van het Cefazolinnatrium voor Injectie 0.5g/1.0g Antibiotische Drugs

Cefazoline-natriumpoeder voor injectie 0,5 g / 1,0 g antibiotica

SAMENSTELLING:
Cefazolinenatrium gelijkwaardig aanCefazoline500 mg of 1 g activiteit.

FARMACOLOGISCHE CLASSIFICATIE
A 20.1.1 - Breedspectrumantibioticum.

FARMACOLOGISCHE WERKING
Cefazoline (cefazoline-natrium) is een breedspectrum bacteriedodend, semi-synthetisch cefalosporine voor parenterale toediening. Chemisch gezien is cefazoline het natriumzout van 7-[1-(1H)-tetrazolyllacetamide]-3-[2-(5-methyl-1,3,4-thiadiazolyl)-thiomethyl]-delta³-cefem-4-carbonzuur.
Cefazoline, intraveneus of intramusculair toegediend, produceert opmerkelijk hoge serumspiegels. Serumbinding vindt plaats met een snelheid van 74%. Cefazoline is resistent tegen afbraak in het lichaam, wordt vrijwel niet geïnactiveerd in de lever en wordt voornamelijk onveranderd in de urine uitgescheiden. Na intramusculaire injectie van cefazoline 500 mg, 63+17% van de dosis werd binnen 6 uur teruggevonden en ongeveer 80% tot 100% binnen 24 uur. Piekconcentraties in de urine van ongeveer 1000 microgram/ml en 4000 microgram/ml worden bereikt na intramusculaire toediening van doses van respectievelijk 500 mg en 1 g. Wanneer cefazoline wordt toegediend aan patiënten met onbelemmerde galwegen, treden hoge concentraties op die ruim boven de serumspiegels liggen in het galblaasweefsel en de gal. Bij aanwezigheid van obstructie is de concentratie in de gal echter aanzienlijk lager dan de serumspiegel. De weefseldistributie van cefazoline is het grootst in de nieren, de lever en de longen. De concentratie cefazoline in de gewrichtsruimte wanneer het synoviale membraan ontstoken is, is vergelijkbaar met de concentratie die in het serum wordt aangetroffen vanwege het gemak waarmee het antibioticum het ontstoken membraan passeert.
Cefazoline is bacteriedodend tegen een breed scala aan grampositieve en gramnegatieve micro-organismen.
In vitrogevoeligheid van grampositieve organismen zijn onder meer:
Penicillinase en niet-penicillinase-producerende stafylokokken, bèta-hemolytische streptokokken. Streptococcus pneumoniae en Clostridia perfringens. Methicilline-resistente stafylokokken zijn uniform resistent tegen cefazoline.
In vitrogevoeligheid van gramnegatieve organismen zijn onder meer:
Sommige stammen van Neisseria gonorrhoea, Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Proteus mirabilis, Salmonella typhosa, Shigella, Corynebacterium diptheriae, Bacillus subtilis.
De meeste stammen van Enterobacter cloacae en indol-positieve Proteus (P. vulgaris), Enterococcus faecalis Morganella morganii (voorheen Proteus morganii), Providencia rettgeri (voorheen Proteus rettgeri) zijn resistent. Bijna uniform resistent tegen cefazoline zijn Serratia, Pseudomonas en Acinetobacter calcoaceticus. In vitro gevoeligheid impliceert niet noodzakelijkerwijs in vivo werkzaamheid.

INDICATIES
Cefazoline is geïndiceerd voor de behandeling van de volgende infecties als gevolg van gevoelige micro-organismen.
Luchtweginfecties:
Tonsillitis, faryngitis, longontsteking, bronchitis, longabces, empyeem, pleuritis, sinusitis, laryngitis en otitis media.
Huid-, weke delen- en postoperatieve infecties:
Lymfangitis, abcessen, cellulitis, decubituszweren, mastitis. (Waar aangegeven moeten chirurgische ingrepen worden uitgevoerd).
Maagdarmkanaalinfecties:
Cholangitis, cholecystitis.
Urogenitale infectie:
Pyelonefritis, cystitis en adnexitis.
Andere infecties:
Bacteriëmie, bloedvergiftiging, endocarditis, osteomyelitis, peritonitis, puerperale sepsis.
OPMERKING:
Er moeten passende kweek- en gevoeligheidsstudies worden uitgevoerd om de gevoeligheid van het veroorzakende organisme voor cefazoline te bepalen. Als uit de tests blijkt dat het veroorzakende organisme resistent is tegen cefazoline, moet een andere geschikte therapie worden ingesteld.

CONTRA-INDICATIES
Patiënten die overgevoelig zijn voor cefalosporines en derivaten daarvan, of voor enig bestanddeel van de formulering.

DOSERING EN GEBRUIKSAANWIJZING
De volgende doseringen worden aanbevolen, voor toediening van bereid cefazoline bij voorkeur via intraveneuze infusie of als alternatief via langzame intraveneuze injectie (gedurende 3 tot 5 minuten) of via intramusculaire injectie.
Voor de behandeling van milde tot matig ernstige bacteriële infecties: 1,5 tot 2 g per dag in gelijk verdeelde doses, twee- of driemaal daags. Voor de behandeling van ernstige bacteriële infecties: 3-4 g per dag in gelijk verdeelde doses, twee- of driemaal daags.
Bij zeer ernstige, levensbedreigende infecties kunnen hogere en/of frequentere doses (tot 6 g per dag) worden gegeven, maar in zeldzame gevallen zijn doses tot 12 gram gebruikt.
Kinderen:
Het volgende doseringsschema is een nuttige gids* voor de behandeling met cefazoline bij kinderen.

Voor tussenliggende leeftijden worden tussenliggende percentages gebruikt, bijvoorbeeld bij 10 jaar 66% en bij drie jaar 33% van de dosis voor volwassenen.
*Met behulp van de percentagemethode op basis van de volgende formule:

**De aanbevolen totale dagelijkse dosis moet in twee of drie gelijk verdeelde doses worden toegediend. Het maximale bereik geldt voor zeer ernstige levensbedreigende infecties.
De intraveneuze route via druppelinfusie heeft de voorkeur als hoge doses moeten worden toegediend.
De veiligheid en effectiviteit voor gebruik bij premature baby's en baby's jonger dan een maand zijn niet vastgesteld.
Opmerking:
Cefazoline kan nefrotoxisch zijn als het in excessieve doses wordt gegeven (meer dan 6 g per dag bij patiënten met een normale nierfunctie) of als het wordt toegediend zonder passende dosisverlaging bij patiënten met een nierfunctiestoornis. Hoewel cefazoline over het algemeen goed wordt verdragen door patiënten met een verminderde nierfunctie, is het toch wenselijk om de dosering als volgt aan te passen om de accumulatie van hoge bloedspiegels te voorkomen:

Nierfunctiestoornis:
Dosisaanpassing voor volwassenen:

Dosisaanpassing voor kinderen:

Alle aanbevelingen voor verlaagde doseringen zijn van toepassing na een initiële oplaaddosis die geschikt is voor de ernst van de infectie. Patiënten die peritoneale dialyse ondergaan: (zie FARMACOLOGISCHE WERKING).
De behandeling moet minimaal 48 tot 72 uur worden voortgezet na het moment waarop de patiënt asymptomatisch wordt of bewijs van bacteriële uitroeiing is verkregen.

EEN BEHANDELING VAN MINIMAAL 10 DAGEN WORDT AANBEVOLEN VOOR ELKE INFECTIE VEROORZAAKT DOOR GROEP-A-bèta-HAEMOLYTISCHE STREPTOKOKKEN OM HET OPTREDEN VAN ACUTE GLOMERULONEFRITIS OF ACUTE RHEUMATISCHE KOORTS TE HELPEN VOORKOMEN.

Voor toediening via intraveneuze infusie:Gebruik steriel water voor injectie. Voeg 2 ml toe aan de injectieflacon van 500 mg en 4 ml aan de injectieflacon van 1 g. Zuig de volledige inhoud op en voeg deze toe aan een van de volgende intraveneuze oplossingen:
0,9% natriumchloride-injectie
5% of 10% dextrose-injectie
5% dextrose in Ringers-injectie met lactaat
5% dextrose in 0,9% natriumchloride-injectie (kan ook worden gebruikt met 5% dextrose en 0,45% of 0,2% natriumchloride-injectie)
Ringers-injecties met lactaat
5% of 10% invertsuiker in steriel water voor injectie
Ringers-injectie

Voor toediening via directe intraveneuze injectie:Na bereiding met 2 ml (500 mg) of 4 ml (1 g) water voor injectie, verdunnen in minimaal 10 ml water voor injectie. Injecteer de oplossing langzaam gedurende 3-5 minuten, rechtstreeks in een ader of via de slang bij patiënten die de bovengenoemde parenterale vloeistoffen krijgen.

Voor toediening via intramusculaire injectie:Voeg 2 ml (500 mg) of 4 ml (1 g) steriel water voor injectie, bacteriostatisch water voor injectie of 0,9% natriumchloride-injectie toe. Zuig de gehele inhoud op in de injectieflacon.

Geconstitueerde oplossingen zijn 24 uur stabiel wanneer ze worden bewaard bij een kamertemperatuur van maximaal 25°C, of ​​96 uur wanneer ze in een koelkast (4-8°C) worden bewaard.

BIJWERKINGEN EN SPECIALE VOORZORGSMAATREGELEN
Overgevoeligheid:
Zoals bij alle andere cefalosporines kan cefazoline mogelijk allergische reacties veroorzaken, zoals huiduitslag, pruritus, urticaria, angio-oedeem, eosinofilie, medicijnkoorts en anafylaxie.
Hematologisch:
Leukopenie, neutropenie, trombocytopenie, trombocytemie en positieve directe en indirecte Coombs-tests zijn voorgekomen.
Lever:
In zeldzame gevallen zijn tijdelijke stijgingen van de AST (SGOT), ALT (SGPT) en alkalische fosfatase-waarden waargenomen. In zeldzame gevallen zijn voorbijgaande hepatitis en cholestatische geelzucht gemeld.
Nier:
Er is een voorbijgaande stijging van de bloedureumspiegels waargenomen zonder klinisch bewijs van nierinsufficiëntie. Interstitiële nefritis en andere nieraandoeningen zijn zelden gemeld. De meeste patiënten die deze reacties ondervonden, waren ernstig ziek en kregen meerdere medicamenteuze behandelingen. De rol van cefazoline bij de ontwikkeling van nefropathieën is niet vastgesteld.
Gastro-intestinaal:
Symptomen van pseudomembraneuze colitis kunnen optreden tijdens of na behandeling met antibiotica. Misselijkheid en braken zijn zelden gemeld. Anorexia, diarree en orale candidiasis zijn gemeld.
Ander:
Cefazoline wordt goed verdragen bij toediening via intraveneuze infusie, en de incidentie van flebitis bij gebruik van cefazoline is laag.
Hoewel pijn zelden werd gemeld na intramusculaire injectie, was deze zelden ernstig. Cefazoline veroorzaakte zelden gevoeligheid, verharding of koorts.
Andere reacties zijn onder meer genitale en anale pruritis, genitale candidiasis en vaginitis.
Bij patiënten met een voorgeschiedenis van cefalosporine- of penicilline-allergie moet cefazoline met voorzichtigheid worden gebruikt. Er zijn aanwijzingen voor een gedeeltelijke kruisallergeniciteit van de penicillines en de cefalosporines en er zijn gevallen van patiënten die fatale anafylactoïde reacties hebben gehad na parenteraal gebruik. Deze vereisen onmiddellijke spoedbehandeling.
Elke patiënt die een of andere vorm van allergie heeft aangetoond, vooral voor medicijnen, moet voorzichtig antibiotica krijgen en alleen als het absoluut noodzakelijk is.
Pseudomembraneuze colitis is gemeld bij gebruik van cefalosporines en kan variëren van mild tot levensbedreigend. Daarom is het belangrijk om deze diagnose te overwegen bij patiënten die diarree krijgen na toediening van cefazoline. Indien colitis wordt gediagnosticeerd, moeten therapeutische maatregelen worden gestart.
Intrathecale toediening van cefazoline wordt niet aanbevolen. Er zijn meldingen geweest van ernstige toxiciteit van het centrale zenuwstelsel, waaronder toevallen, wanneer cefazoline intrathecaal werd toegediend.
Een verlaagde dosis kan geschikt zijn bij patiënten met een verminderde nierfunctie (zie DOSERING EN GEBRUIKSAANWIJZING).
Langdurig gebruik van cefazoline kan overgroei van niet-gevoelige organismen veroorzaken, in welk geval passende maatregelen moeten worden genomen.
Cefazoline moet met voorzichtigheid worden gebruikt bij patiënten met een voorgeschiedenis van gastro-intestinale aandoeningen, vooral colitis.
Probenecid kan langdurige cefalosporinespiegels in het bloed veroorzaken.
Vals-positieve reacties op glucose in de urine kunnen optreden als testmethoden voor koperreductie worden gebruikt. Glucosetests moeten daarom gebaseerd zijn op enzymatische glucose-oxidasereacties.
Gelijktijdige toediening van cefalosporines en aminoglycoside-antibiotica is in verband gebracht met verhoogde nefrotoxiciteit.
Er zijn positieve directe en indirecte antiglobulinetests (Coombs-test) opgetreden; deze kunnen ook voorkomen bij pasgeborenen van wie de moeder vóór de bevalling cefalosporines heeft gekregen. De veiligheid van cefazoline tijdens de zwangerschap is niet vastgesteld. Gebleken is dat cefazoline gemakkelijk de placentabarrière passeert en in het navelstrengbloed en het vruchtwater terechtkomt.
De veiligheid tijdens het geven van borstvoeding is niet vastgesteld.
Cefazoline is in zeer lage concentraties aanwezig in de melk van vrouwen die borstvoeding geven
De veiligheid en effectiviteit voor gebruik bij premature baby's en baby's jonger dan één maand zijn niet vastgesteld. Zie DOSERING EN GEBRUIKSAANWIJZING voor de aanbevolen dosering bij kinderen ouder dan één maand.
Omdat de ervaring bij prematuren en neonaten beperkt is, dient het gebruik van cefazoline bij deze patiënten alleen met voorzichtigheid te gebeuren.

BEKENDE SYMPTOMEN VAN OVERDOSERING EN BIJZONDERHEDEN VAN DE BEHANDELING ERVAN
Ongepast grote doses parenterale cefalosporines kunnen duizeligheid, paresthesieën en hoofdpijn veroorzaken. Convulsies kunnen optreden na overdosering met sommige cefalosporines, vooral bij patiënten met nierinsufficiëntie bij wie accumulatie waarschijnlijk zal optreden.
Dosisverlaging is noodzakelijk als de nierfunctie verminderd is. (Zie DOSERING EN GEBRUIKSAANWIJZING). Als er epileptische aanvallen optreden, moet het medicijn onmiddellijk worden stopgezet; Indien dit klinisch geïndiceerd is, kan anticonvulsieve therapie worden toegediend. In gevallen van overweldigende overdosering kan hemodialyse worden overwogen.
Laboratoriumafwijkingen die kunnen optreden na een overdosis zijn onder meer verhogingen van creatinine, BUN, leverenzymen en bilirubine, een positieve Coombs-test, trombocytose, trombocytopenie, eosinofilie, leukopenie en verlenging van de protrombinetijd.
De behandeling van overdosering moet symptomatisch en ondersteunend zijn.

IDENTIFICATIE
Wit tot gebroken wit kristallijn poeder.

PRESENTATIE
Cefazoline is verkrijgbaar in steriele injectieflacons die 500 mg en 1 g cefazoline-activiteit als natriumzout bevatten. Dozen bevatten 5 injectieflacons.

OPSLAGINSTRUCTIES:
Op een koele, droge plaats bewaren. De temperatuur mag niet hoger zijn dan 25°C.
Geconstitueerde oplossingen moeten binnen 24 uur worden gebruikt.
Buiten bereik van kinderen houden.